Bezige handen nu gevouwen en stil............

Morgen 29 november is het een jaar geleden dat mijn lieve papa onverwachts overleed.
Een onstuimig jaar die snel voorbij is gegaan en waarbij ik vorig jaar nog zo goed herinner. Maar een jaar die veel te lang is, een jaar zonder mijn papa. Iets wat ik niet eerder had kunnen bedenken.


Lieve papa
Vandaag is het precies 1 jaar geleden,
dat jij onverwachts niet meer bij ons mocht zijn.
Wie had ook dat ooit kunnen bedenken,
Wie had dat ooit willen weten.
Inmiddels hebben wij het geaccepteerd,
maar het gemis is er niet minder om.

Ik weet dat je altijd bij ons bent,
dat doet me goed, dat geeft me heel veel moed,
ik weet dat ik je ooit weer zal zien,
op een hele mooie plek daar boven.
Maar vurig verlang ik terug naar
de periode van voor 1 jaar terug.

Er zal geen dag voor bij gaan zonder dat ik even
naar je foto kijk, even aan je denk
en met trots verschijnt er een glimlach
omdat jij voor altijd mijn papa bent.

Dag lieve papa ik hou van jou

Monumentje voor papa;

Na een jaar is ie eindelijk klaar met liefde gemaakt door mijn broer en mij.